Dlaczego nie można ignorować Postu Piotrowego

Post Piotrowy zaczyna się w poniedziałek, tydzień po święcie Trójcy. Data początku postu nie jest stała i zależy od Paschy. Post może trwać od jednego do sześciu tygodni. W tym roku post zaczyna się 12 czerwca i trwa do 11 lipca.

Post Piotrowy nie jest tak surowy jak Wielki. Jednak nie jest to powodem aby go ignorować. We wszystkie dni postu, oprócz środy i piątku, dozwolone jest spożywanie ryby. Chorzy, kobiety ciężarne i ludzie w podeszłym wieku mogą pościć nie tak surowo, jak napisane jest w Ustawie. Dzięki letniemu sezonowi, w którym przypada post, do przygotowania potraw aktywnie można wykorzystać warzywa, grzyby, jagody i owoce.

Post Piotrowy przestrzegali chrześcijanie jeszcze w pierwszych wiekach istnienia Cerkwi. Ostatecznie zatwierdzony on został dopiero później, w czasie budowy Konstantynopolskiej cerkwi pod wezwaniem Piotra i Pawła w Rzymie w 337 roku.

Najważniejszy sens postu

Tak więc, w „Tradycji Apostolskiej” III wieku, odkrywającej przed nami w całej pełni obraz życia Cerkwi w tym okresie, istnieje wzmianka o Poście Piotrowym. W tym czasie ten post uzupełniał, kompensował Wielki Post, wszystkim tym wierzącym, którzy nie mogli przestrzegać Go przed Paschą.

Mówi się o tym w 33 rozdziale „Tradycji Apostolskiej”:

„Jeśli zaś kto, będąc w rejsie na morzu albo z innej nieuniknionej przyczyny, nie wiedział o dniu Paschy, to, dowiedziawszy się o tym, niech pości za miniony post po Pięćdziesiątnicy”.

W ciągu 50 dni po Passze poszczenie uznawano za niemożliwe.

„Piotrowym” post został nazwany później, i jego głównym sensem stało się naśladowanie apostołów w ich służbie, którzy poprzez post i modlitwę przygotowywali się do swojej najwyższej misji – głoszenia Ewangelii.

Metafizyka w działaniu

Ale przed wprowadzeniem w życie możliwości apostolskiego głoszenia światu święci mężowie na początku przeszli złożoną drogę osobistego poznania Boga i zrodzenia prawdziwej wiary w swoich sercach.

Następnie apostołowie przeżyli i zrozumieli Zmartwychwstanie Pańskie jako święto zwycięstwa nad śmiercią, zwycięstwa absolutnego, najwyższej sprawiedliwości nad ludzkim rozumem, dalej nastąpiło Wniebowstąpienie – święto ustanowienia drogi poznania i wspólnoty z Bogiem, i w końcu nadszedł Dzień Świętej Trójcy – Dzień zrodzenia Cerkwi Chrystusowej, punktu rozpoczęcia nowej ery. Apostołowie mężnie pokonali w krótkim okresie podstawowe etapy Bogopoznania, otwarte dla poszukującej duszy.

Przeżywszy to wszystko i wzrastając w wierze i w Duchu Świętym, przystąpili oni do wypełnienia przykazanego im przez Pana: „Więc idźcie, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna i Świętego Ducha” (Mat. 28;19).

Dlatego kolejnym logicznym stopniem w niekończącym się osiąganiu metafizycznego sensu istnienia, od razu po święcie Trójcy, stało się wychwalanie służby apostolskiej. Właśnie poprzez Piotrowy Post, poświęcony najwyższym (naczelnym) apostołom, podsumowujemy okres Bogopoznania i Bogoobjawienia.

Co ważnym jest uczynić w Piotrowym Poście

Po pierwsze, biorąc pod uwagę, że od dawnych czasów na Piotrowy Post nałożona była szczególna misja uzupełnienia opuszczonego w Wielkim Poście, to wymóg ten można przestrzegać (spełniać) również w nasze dni. To wspaniała okazja przypomnieć i doprowadzić do porządku zaczęte i niedokończone przed Paschą. Przebaczyć bliźniemu, zmienić się samemu, pomóc potrzebującemu, zwyciężyć zło i powiększyć choćby na jotę dobro, w pierwszej kolejności w swoim sercu.

Po drugie, przejść drogą apostołów – przeżyć Zmartwychwstanie Pańskie, Jego Wniebowstąpienie, odczuć jedność Trójcy.

Po trzecie – wypełnić przekazane nam przez apostołów.

W szczególności, pouczenie Pawła, nam wszystkim, z Pierwszego Listu do Telasoniczan: „Zawsze radujcie się. Nieustannie módlcie się. Za wszystko dziękujcie: bowiem taka względem was wola Boża w Chrystusie Jezusie”.

I radość, i wdzięczność, i nieustanna modlitwa – to wszystko owoce Ducha Świętego, które nam przykazano zdobywać przez całe swoje życie.

Metropolita Antonij (Pakanicz) – zapisała Natalia Horoszkowa