Święty
Męczennik Młodzieniec Gabriel urodził się 22 marca 1684 roku w Zwierkach, wsi
położonej niedaleko Zabłudowa. Pochodził z pobożnej prawosławnej rodziny
chłopskiej. Jego rodzice, Piotr i Anastazja Gowdel, zachowali wiarę swych
przodków w trudnym dla prawosławnych okresie, gdy unia stawała się religią
dominującą na tych terenach.
Sakrament Świętego Chrztu, pod imieniem św. archanioła Gabriela, przyjął On w cerkwi Zaśnięcia NMP (Uspienskaja) istniejącego wówczas Monasteru Zabłudowskiego.
W owym okresie Monaster Zabłudowski, będący jednym z nielicznych na Podlasiu, które nie zostały zmuszone do przejścia na unię, stał się miejscem gdzie szukali oparcia liczni prawosławni zakonnicy z Ławry Supraskiej (która pod przymusem przeszła na unię w 1621 r.).
Dokładnie nie wiadomo, kiedy powstał Monaster Zabłudowski, jego istnienie było już jednak wzmiankowane w 1567 roku. Sam Zabłudów zaś uzyskał prawa miejskie w 1553 r. od króla Zygmunta Augusta, a wystarał się o nie Grzegorz Chodkiewicz.
Ziemia Zabłudowska, po śmierci ostatnich z Chodkiewiczów, przechodziła kolejno przez ręce Paców, słynne rody Sapiehów, Leszczyńskich, Sanguszków, by w 1598 r. stać się własnością Radziwiłłów. W tym też okresie Zabłudów i okolice stał się terenem ścierania się czterech religii: prawosławia, katolicyzmu, kalwinizmu i judaizmu.
W takich trudnych czasach przypadło żyć św. Gabrielowi. Jako dziecko wyróżniał się wśród innych dzieci niezwykłymi, jak na Jego wiek, cechami. Napełniony zesłaną Mu przez Opatrzność Bożą dojrzałością i rozwagą, skłaniał się bardziej ku modlitwie i odosobnieniu niż ku dziecięcym zabawom.
11 kwietnia 1690 r. rodzinę Gowdelów spotkało wielkie nieszczęście. Sześcioletni Gabriel padł ofiarą mordu. Dokładne okoliczności śmierci nie są znane. Jedna z wersji mówi, iż matka 6-letniego Gabriela, nie przeczuwając niczego złego, zostawiła małe dziecko samo i oddaliła się, aby zanieść pracującemu w polu mężowi jedzenie. W tym czasie do domu zaszedł dzierżawca wsi Zwierki - Szutko. Korzystając z nadarzającej się okazji i dziecięcej łatwowierności porwał chłopca, który został następnie poddany torturom. Z powodu upływu krwi dziecko zmarło.
Winowajca, pragnąc ukryć swoje przestępstwo, wywiózł potajemnie ciało Męczennika i wyrzucił je na łące, na skraju lasu, koło wsi Zwierki.
Po dziewięciu dniach znaleziono nie rozkładające się ciało, otoczone sforą psów, które pilnie strzegły je przed gromadzącym się ptactwem, po czym odniesiono je rodzicom.
W rezultacie podjętego śledztwa okoliczności przestępstwa zostały wyjaśnione, a w aktach Rady Miejskiej uczyniono odpowiednią adnotację.
Ciało umęczonego oddane zostało ziemi nieopodal wiejskiej cerkwi znajdującej się po lewej stronie, w odległości kilometra od drogi do Białegostoku. W tym miejscu przebywało ono około 30 lat.
W 1720 r., w okresie epidemii, w okolicach miejsca spoczynku ciała Gabriela często chowano zmarłe dzieci, czcząc w ten sposób Jego męczeńską śmierć i czując niebywałą łaskę płynącą z tego miejsca. Pewnego razu, podczas jednego z pogrzebów, naruszono grób Umęczonego i odkopano ciało, które, jak się okazało, mimo długiego okresu spoczywania w ziemi, nie uległo rozkładowi. Wieść ta lotem błyskawicy rozeszła się po okolicy wzmacniając jeszcze cześć oddawaną Młodzieńcowi, słynącego od tej pory nierozkładaniem się swego ciała.
Z wydarzeniem tym łączy się wiele uzdrowień i ustanie epidemii, która zbierała w 1720 r. obfite żniwo wśród ludności zabłudowskiej. Odkopane ciało zostało uroczyście przeniesione do cerkwi w Zwierkach i umieszczone w oddzielnej krypcie w podziemiach świątyni.
W 1746 r. podczas pożaru doszczętnie spłonęła zwierkowska cerkiew, jednak ciało św. Gabriela ocalało. Częściowo opalona została jedynie rączka Młodzieńca i to zapewne z woli Bożej, by umocnić jeszcze wiarę i cześć oddawaną Świętemu. Wkrótce bowiem, po uroczystym przeniesieniu relikwii do Monasteru Zabłudowskiego, gdzie zostały złożone w prezbiterium, rączka cudownie zagoiła się i pokryła skórą.
W miejscu, gdzie stał dom rodziców świętego Gabriela w 1894 r. została wybudowana i wyświęcona drewniana kaplica, która spłonęła podczas pożaru wsi w 1902 roku. Ocalały wówczas od ognia jedynie ikona świętego i krzyż.
Przez długi okres ciało świętego Gabriela znajdowało się w Monasterze Zabłudowskim. Sytuacja, w jakiej działał monaster stawała się jednak coraz trudniejsza. Cerkiew i budynki klasztorne wymagały remontu, zakonnicy procesowali się o prawo do ziemi klasztornej, walczyli o równe prawa z innowiercami. W tej sytuacji, za pozwoleniem patriarchy konstantynopolitańskiego i z błogosławieństwa metropolity kijowskiego, archimandryta Karczyński nakazał w dniu 9 maja 1755 roku przenieść święte relikwie do monasteru Świętej Trójcy w Słucku. Miasto to wówczas było jednym z najbardziej znaczących ośrodków prawosławia na tym terenie.
Procesja przeniesienia relikwii (które niesiono w sarkofagu - race na rękach) na odległość około 300 kilometrów stała się prawdziwą demonstracją ludności prawosławnej Białorusi i Podlasia. Okres pobytu relikwii św. Gabriela w Słucku spowodował, iż coraz częściej zaczęto nazywać Go "Słuckim", co poniekąd zaciemnia prawdziwe pochodzenie Świętego.
W końcu XIX wieku pamięć o św. Gabrielu w jego rodzinnych stronach zaczęła się odradzać. Rozwój kultu świętego na Ziemi Zabłudowskiej spotkał się z przychylnym stanowiskiem hierarchii prawosławnej. W latach 1910-1912, z błogosławieństwa biskupa białostockiego Włodzimierza odbyło się uroczyste przeniesienie relikwii świętego ze Słucka do soboru katedralnego w Białymstoku, a następnie do Monasteru Supraskiego. Wkrótce jednak, w 1915 roku, ewakuując się do Moskwy, w obawie przed przesuwającą się linią frontu, biskup Włodzimierz wziął ze sobą sarkofag z relikwiami świętego Gabriela. Po drodze powtórnie spoczęły one w Słucku.
W latach 30-tych XX wieku Monaster Słucki został zlikwidowany, a relikwie św. Gabriela przeniesione do muzeum w Mińsku, po czym trafiły do cerkwi Przemienienia Pańskiego w tym mieście.
W 1944 r. relikwie świętego ponownie zmieniły miejsce swego spoczynku. Tym razem zostały one przewiezione do Grodna do cerkwi Pokrowa Matki Bożej. W tej świątyni spoczęły do 21 września 1992 r.
W dniach 21-22 września 1992 roku, z błogosławieństwa arcybiskupa białostockiego i gdańskiego Sawy oraz grodzieńskiego i wołkowyckiego Walentyna, relikwie świętego Gabriela zostały uroczyście przeniesione do soboru św. Mikołaja w Białymstoku.
W uroczystościach przeniesienia uczestniczyło ośmiu biskupów, 250 duchownych oraz około 100 tysięcy wiernych. Obecnie w Zwierkach - rodzinnej wsi św. męczennika Gabriela - wznoszona jest dedykowana mu cerkiew, do której mają zostać przeniesione relikwie świętego.
Święty przedstawiany jest jako kilkuletnie dziecko odziane w sięgającą do kolan, jasną koszulę. W prawej ręce trzyma krzyż, lewą ma złożoną w modlitewnym geście. Na niektórych ikonach w tle widnieje cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Zabłudowie. Św. Gabriel jest też jedną z postaci występujących na ikonach "Soboru świętych białoruskich".
Kult świętego jest największy w Polsce i na Białorusi. Uznawany jest za największego prawosławnego świętego urodzonego w obecnych granicach naszego kraju. Święty Męczennik Gabriel jest Niebiańskim Patronem ziemi białostockiej, dzieci, młodzieży i Bractwa Młodzieży Prawosławnej w Polsce.
W każdy wtorek, wieczorem, w białostockim soborze św. Mikołaja jak również w naszej parafii w "domowej" cerkiewce jest służony i śpiewany akafist do św. męczennika Gabriela przed jego relikwiami.
Dzień pamięci Św. Męczennika Gabriela - 3 maja (20 kwietnia, stary styl)
jest uroczyście obchodzony w Zabłudowie. W przeddzień (2 maja) z Białegostoku do
Zabłudowa wyrusza piesza pielgrzymka ku czci Św. Gabriela. Na czas uroczystości
relikwie Świętego przewożone są do Zabłudowa.
W przeddzień rocznicy śmierci św. męczennika Gabriela Zabłudowskiego, czyli 2-go maja, Bractwo Młodzieży Prawosławnej, od 1993 roku, co rok organizuje pieszą pielgrzymkę do Zabłudowa. Najpierw w cerkwi św. Eliasza odbywa się nabożeństwo, a po nim pątnicy wyruszają w 18-kilometrową pielgrzymkę. Po drodze wierni modlą się w Zwierkach, rodzinnej miejscowości św. Gabriela, gdzie trwa budowa cerkwi p.w. św. Gabriela, w której mają być umieszczone relikwie świętego.
Główne uroczystości poprzedza całonocne czuwanie przy relikwiach św. Gabriela, które na ten czas przenoszone są z katedry św. Mikołaja w Białymstoku do cerkwi p.w. Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w Zabłudowie. Wcześniej ulicami Zabłudowa przechodzi procesja z relikwiami świętego. Główna liturgia rozpoczyna się 3 maja, o godz. 10 w cerkwi Zaśnięcia N.M.P. w Zabłudowie. W roku 2002 roku uroczystości ku czci świętego przesunięto na 10-11 maja ze względu na Paschę, która wypadła na początku maja.
Święto przeniesienia relikwii Św. Gabriela (z Grodna do Białegostoku) - 22
września (9 września, stary styl) jest uroczyście obchodzone w soborze Św.
Mikołaja w Białymstoku. Z tym świętem związane są Białostockie Dni Muzyki
Cerkiewnej.
Акафист святому мученику младенцу Гавриилу
Кондак 1
Избранный Младенче Христов Гаврииле, величаем прославльшаго Тя Господа, восхваляем Тя любовию, Твое детское незлобие и страсти честныя воспеваем. Ты же яко птенец непорочен от чрева матере Богом предуставленный и горнему званию сопричтенный, на небесах предстоя, за нас молися да зовем Ти: радуйся Гаврииле, Мучениче Христов и отроча чистейшее.
Икос 1
Ангел светел на земли явился еси, Гаврииле, яко младенец быв ничтоже скверная совершивый. Темже Христос, от земли восприимый, небесная врата Тебе отверзе избранным сочетавая, с нимиже непрестанно восхваляем Пресвятую Троицу. Того ради услыши нас, поющих Тебе на земли сицевая:
Радуйся благовонный сосуде ангельския чистоты.
Радуйся благочестивых родителей твоих Петра и Анастасии отрасле пречудная.
Радуйся младенствующих красото.
Радуйся, яко житие Твое безгрешно.
Радуйся, яко честна смерть Твоя пред Богом.
Радуйся в младенчестве Крест Христов возлюбив понесый.
Радуйся неизреченную славу Божию на небеси зрети сподобивыйся.
Радуйся Гаврииле, Мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 2
Видя Христос присное нань возстание жестокосердных людей, нарече Тя Гаврииле – младенца совершенна, воином небесным добропобедным, да струями кровей Твоих чистейших нечестие богоборцев посече и тех посрами и да Тобою видяще величия Божия и величия Церкви нашея, лепотно поем в Троице славимому Богу: аллилуиа.
Икос 2
Разум христоубийством недугующий имея мучитель, родителем Твоим на мало время из дому изшедшим, лестию ят Тя, Гаврииле, и во град Белосток увезе, от чистыя Твоея крове аки зверь хищный жаждай насладитися. Егда же безкровен и мертв был еси, мучителие низринувше Тя на ниву житню зелену, близ веси Зверки тело Твое вергоша. Таковому убо подвигу во страдании Твоем дивящеся, вопием Ти:
Радуйся тайных убийц жертво кроткая.
Радуйся претерпевый страшная мучения.
Радуйся явльший на себе Христовых страстей изображение.
Радуйся посланный от Господа обличити заблуждения.
Радуйся утверждение веры.
Радуйся Церкве светильниче немерцаяй.
Радуйся яко сопричтен еси ликом мучеников.
Радуйся яко мученьми Твоими прославися Отец Небесный.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 3
Силою всевышняго, укрепляем на кресте, простерт быв, мучениче чистейший, почил еси в скиниях небесных, зверообразное кровопролитие обличив и яростное нечестие уязвив. Радуйся же воспел еси со всеми страстотерпцы победную песнь Богу: аллилуиа.
Икос 3
Имея, Мучениче Божий, небо покровом и ниву зелену одром упокоения, на ней три дни безвестне непогребен пребыл еси. Тмы птиц хищных, с нимиже псов алчных множество, непорочное тело Твое тогда окружаху, обаче прикоснутися ему никакоже дерзающе, пси бо мудрии телу Твоему от птиц хищных стражею быша. О сем знамение Божие разумеюще, глаголем:
Радуйся боголюбезное чадо Христово.
Радуйся дивнаго смотрения Божия исполнение.
Радуйся сыну Божию вожделенный.
Радуйся праведником святым единонравниче.
Радуйся птенче чистый, в гнезда небесная приятый.
Радуйся райскаго древа ветвь младая.
Радуйся небесных светлостей сияние.
Радуйся светлая звездо, на тверди небесней блистающая.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 4
Буря волнения одержит ны, страстотерпче младый, егда лютую смерть Твою помышляем и чудо преестественное зрим на Тебе явленное, яко бо младенец быв телом, мужем совершенным терпением в страдании твоем явился еси. Тем убо подвиг Твой страстный умом созерцающе, воспеваем давшему Ти крепость: аллилуиа.
Икос 4
Слышавша родителя Твоя от насельников веси зверковския, яко чадо их на месте пусте от триех дний бездыханно обретается, приидоша и кончину Твою безвременну оплакавше, честное тело Твое на церковный погост принесоша и близ церкве веси Твоея Зверки погребоша, безчеловечному мучителей злодеянию купно со всеми единоверными ужасахуся. Мы же, дивящеся Твоему терпению, восхваляем страсти Твоя и умиленно взываем:
Радуйся, младая ветве искуса мирских сластей не вкусившая.
Радуйся земных благ лишенный, да небесных причастником явишися.
Радуйся шести лет от убийц погубленный.
Радуйся в вечное царство вселивыйся.
Радуйся безвременным преставлением своим утробы отца и матере Твоих смутивый.
Радуйся, яко скорбь их в радость велию пременися.
Радуйся, яко праведник явился еси Владыце.
Радуйся подражателю страстей Христовых.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 5
Боготечною звездою был еси в мире, чадо блаженное Гаврииле, блистая ангельскою чистотою, темже ныне сияеши на небесех славою вечною с лики праведник, с нимиже непрестанно взываем Царю Славы - Христу: аллилуиа.
Икос 5
Видя равноангельскую чистоту сердца Твоего, кротость и незлобие, в нихже мученически преставился еси, Гаврииле, прослави Тя во святых своих Бог, воистину бо чудо преславно - по тридесятех летех тело Твое нетленно обретеся, источник исцелений всем с верою к Тебе притекающим являше. Приими убо от нас похвалу сию:
Радуйся приятелище благодати.
Радуйся нетлением мощей Твоих величайшия радости нас исполнивый.
Радуйся источниче чудесных исцелений.
Радуйся, яко Господь сил на Тебе дивная явил есть.
Радуйся неверие мучителей низложивый.
Радуйся кровию своею правоверие утвердивый.
Радуйся в радость Господа нашего вшедый.
Радуйся молитвенниче наш пред Богом.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 6
Православная Церковь Христова прославляет Твоя, младенче Гаврииле, страсти, раны и муки, о Бозе Тобою подъятыя ихже ради дивно прослави Тя Господь и Тело Твое нетленно земли белостокстей яви, да с умилением зовем: аллилуиа.
Икос 6
Возсия нам новое чудо, промышления божественного тайну являюще, егда Церковь зверковская в пламени огня погибе, обаче мощи Твоя святыя под спудом ея хранящияся, неврежденны обретошася. О сем дивящеся, верою с чистым сердцем возглашаем Ти, прославленный Младенче Гаврииле:
Радуйся исполнивый на себе слово Божие, яко хранит Господь кости праведных.
Радуйся утвердивый слово Христа Бога, яко влас главы вашея не погибнет.
Радуйся сокровище духовное верных богатящее.
Радуйся отрадным упованием на спасительная обетования нас веселяяй.
Радуйся на небеси и на земли ангелы и человеки достойно возлюбленный.
Радуйся молитвами Твоими Создателя умилостивляяй.
Радуйся избранниче Божий.
Радуйся псалтирю славу Творца возвещаяй.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 7
Хотяй человеколюбец Господь явити в Тебе образ назидания человеком, показа Тя, Гаврииле, сугуба страстотерпца, стремления богохульник сокрушающа, да и мы добродетелем Твоим, в нихже блистаеши, поревнуем и Царствие Небесное наследим, дивному в своем промышлении Богу воспевающе: аллилуиа.
Икос 7
Новый светильник пресветлый, не под спудом сокрываемый, но на свещнице Церкве Христовы поставленный и от Бога прославленный явился еси, Святый Гаврииле, тьму разсеивающий и Христу противящияся богоборцы крепко побеждающий. Того ради песнословим Тя сице:
Радуйся многи скорби от мучителей претерпевый,
Радуйся тех злобу и коварство победивый,
Радуйся правую веру во истиннаго в Тройце прославляемаго Бога хранити нас научающий.
Радуйся стопы наша на путь спасения направляющий.
Радуйся за прободеннаго Христа Бога множество ран приемый.
Радуйся, яко о Нем на небеси прославляешися.
Радуйся славо православных людей честная.
Радуйся, Тобою бо посети Господь землю нашу.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 8
Странное и преславное знамение благоволения Божия видится на Тебе всем притекающим к Тебе, Гаврииле, данною бо Тебе благодатию с верою просящих от всяких напастей охраняеши, от скорбей свобождаеши и всяко прошение с верою проносимое исполняеши, научая дивному в чудесех своих Богу пети: аллилуиа.
Икос 8
Весь в язвах, исклан и обезкровлен быв, Гаврииле, предал еси праведный дух Твой в руце Божии, от страданий упокоеваяся, житейских зол и печалей земных непричастен быв. О сем праведным в Бозе упокоении со умилением воспоминающе, сия приносим Тебе глаголы:
Радуйся непорочный во успении Твоем.
Радуйся на лоно Авраама ангелы вознесенный.
Радуйся во обители райския со славою восприятый.
Радуйся венцем безсмертия от Господа увенчанный.
Радуйся Христа Бога благий последователю.
Радуйся, яко наследием Твоего младенства есть Царство Небесное.
Радуйся, яко всем верным воспоминание Твое пресладко.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 9
Всяк земнородный слышанием о муках Твоих, кроткий младенче, умиляется и страсти Твои почитает. Церковь же православная мученическую кончину Твою прославляет и о имени Твоем святом ликовствует, радостно поющи: аллилуиа.
Икос 9
Витии многоглаголивии, оком разума смотрящии и суеглаголивыми усты изъясняющии премудрость творческую устроения вселенныя, недоумевают, чесо ради страдания непорочных младенцев бывают. Мы же, таинству сему дивящеся, возглашаем Ти Гаврииле святе, зовуще:
Радуйся, яко страдания Твоя страданием прочих праведник равночестны.
Радуйся, яко во страдании тела за ны страдавшему сораспялся еси.
Радуйся, сияние творческия премудрости.
Радуйся, божественное о земнородных произволение.
Радуйся, гласе небесный, на подвиг спасения всех призывающий.
Радуйся персте Божий, горняя нам указующий.
Радуйся, яко Христу Царю молитвы о нас приносиши.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 10
Спастися хотящим Святый Мучениче, страдании своими образ являеши праваго шествия к Богу, добродетели и плодов приношения. Наслаждаяся же ныне небесных благ неизреченных, помяни и нас, зде на земли страдания Твоя восхваляющих и Богу поющих: аллилуиа.
Икос 10
Стена несокрушима еси, Гаврииле, всем скорбящим и напаствуемым, призывающим же Тебе, младенче, в болезни сущим и матерем, о чадех своих скорбящим, ослабу и утешение предстательством Твоим подaеши. Темже за вся благодеяния, Тобою нам являемая, благодарственно восклицаем:
Радуйся хранителю наш крепкий.
Радуйся заступниче наш усердный.
Радуйся младенцев небесный покровителю.
Радуйся болящих и недужных чад благий целителю.
Радуйся матерем, ищущим упокоения о чадех отшедших, скорый утешителю.
Радуйся мятущихся помыслами умирителю.
Радуйся чистоты душевныя назидателю.
Радуйся угодниче Божий.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 11
Пение, еже приносим Ти, Гаврииле, несть довольно к похвалению преславных во страдании подвигов Твоих. Обаче зраще усердное наше произволение, приносимое нами пение милостивно приими, нас же от грехов и напастей свободи, да чистым сердцем зовем Создателю нашему: аллилуиа.
Икос 11
Светом благодати Божией от утробы матере озаренный, нетленен возшел еси к Триипостасному Свету, пред Ним же ходатайствуй о нашем просвещении, о немже моляще умильно вопием Ти:
Радуйся светлый
луче Трисолнечнаго Света,
оживляющаго мир.
Радуйся теплото духовная, нашу
хладость согревающая.
Радуйся светильниче, нашу темноту просвещающий.
Радуйся пламене, нас возгреваяй в вере любви и надежде.
Радуйся ищущим предстательства Твоего пред Богом благий споспешниче.
Радуйся, яко много может молитва Твоя пред лицем Его.
Радуйся горняго мира украшение.
Радуйся дольняго мира похвало.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 12
Благодать божественную, никогдаже оскудевающую, но всегда врачующую, испроси нам, святый угодниче Божий, да научит ны подражати Тебе в чистоте ангельстей и незлобии, да направиши сердца наша к пламенней молитве и покаянию, да сохранит неврежденны всех с любовью хранящих заповеди Христовы, да дарует нам христианскую кончину, да сподобит на небесех узрети славу Божию и выну пети Пресвятей Троице трисвятую песнь: аллилуиа.
Икос 12
Поем страсти Твоя, Гаврииле, славим Твое в младенчестем телеси незлобивое мужество, ублажаем память Твою, на Тебе бо явися слава Христова, слава Церкве Православныя. Темже любовию вопием Ти:
Радуйся жертво чистая, закланная Владыце о нас земнородных.
Радуйся прославивый Господа страданьми своими.
Радуйся благ вечных наследниче.
Радуйся грозде винограда Христова.
Радуйся от враг всяческих крепкий наш заступниче.
Радуйся славы нам вечныя ходатай.
Радуйся воине Христов добропобедный.
Радуйся младенцев верховниче и хранителю.
Радуйся Гаврииле, мучениче Христов и отроча чистейшее.
Кондак 13
О, непорочный Мучениче Христов Гаврииле, младенческаго незлобия и кротости образе пречудный, малаго труда сего достойное пение прием, буди нам теплый молитвенник пред Господом. Да во дни наши лукавыя маловерием, гневом и братоненавидением обуреваеми в вере, терпении и любви свято пребудем. И тако все житие наше прешедше, вечнаго мучения избавимся и присно воспоем Богу: аллилуиа (3-жды).
(Этот кондак читается трижды, затем икос 1 и кондак 1)
Молитва
Младенческаго незлобия хранителю, мученическаго мужества носителю, Гаврииле блаженне, земли нашея адаманте драгоценный, нечестия обличителю, к Тебе мы, грешнии, молитвенно прибегаем и о гресех своих сокрушающеся, малодушия же своего стыдящеся, любовью зовем Ти: скверн наших не возгнушайся, чистоты сый сокровище, нашего малодушия не омерзи, долготерпения учителю, но паче сих немощи наша от небес видя, тех исцеление нам Твоею подаждь молитвою и Твоя Христу верности подражатели нас быти научи. Аще ли безропотно крест искушений и злостраданий понести не возможем, обаче и тогда милостивыя Твоея помощи не лиши нас, угодниче Божий, но свободу и ослабу нам у Господа испроси. Таже и молящияся о чадех своих матери услыши, здравию и спасению младенцем от Господа податися умоляй. Несть таковаго жестокаго сердца, еже слышанием о муках Твоих, Святый Младенче, не умилися и аще кроме умиленнаго воздыхания никоего же благаго деяния принести возможем, но и таковым умиленным помыслом наши умы и сердца, блаженне просветив на исправление жития нашего благодатию Божиею нас настави. Всели в нас ревность неустанную о спасении души и о славе Божией, и о часе смертнем память неусыпную хранити помози нам. Наипаче же в смертнем успении нашем терзания демонская и помыслы отчаяния от душ наших предстательством Твоим отжени и сия упованием божественнаго прощения исполни, во еже непрестанно славити нам милосердие Отца и Сына и Святаго Духа, и Твое крепкое заступление во веки веков. Аминь.
Тропарь, глас 5
Святый Младенче Гаврииле, Ты за прободенного нас ради от злых людей в ребра прободен был еси, и за истощившаго кровь свою за нас, все тело Твое на истощение крове в лютыя язвы предал еси, ныне же во славе вечной с нами веселишися. Темже поминай тамо и нас, зде чтущих Тя, прося нам здравия телесем и спасения душам нашим.
Кондак
В богохранимой веси Зверки рожденный Мучениче Христов Гаврииле, тамо свое малолетство пожив. Тамо из отчаго дома лестию похищен был еси от лютых людей и вся поряду люте претерпев, в отечество небесное вселился еси. Сохраняй нас от всяких напастей, и скорбей и умоли, молим Тя, улучити и нам вечное наследие Твое.
Величание
Величаем Тя, страстотерпче Святый Младенче Гаврииле и чтем честная страдания Твоя, яже за Христа претерпел еси.