Różaniec

Życie chrześcijańskiego szermierza – praca i modlitwa. "Nieustannie módlcie się" (1 Fez. 5, 17),– te apostolskie słowa trudów świętych mężów do czynienia licznych modlitw. Ale najbardziej znaną z nich została tak zwana Jezusowa modlitwa: "Hospodi Iisusie Chrysrie, Synie Bożyj pomiłuj mia hresznaho" (Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną grzesznym).

Jeśli zebrać razem wszystkie prace, napisane przez świętych ojców o czynieniu modlitwy Jezusowej, to wyjdzie obszerna biblioteka. Krótkość i prostota pozwala każdemu chrześcijaninowi włączać ją do swojej codziennej reguły (oczywiście, według błogosławieństwa spowiednika), wymawiając określoną ilość razy – 50, 100, 200... w ciągu dnia. Ale jak równocześnie powtarzać modlitwę i zliczać ilość powtórzeń? W tym pomagają różańce.

Współczesny różaniec jest to zamknięta nić, składająca się z maleńkich "ziarnek", rozdzielanych po dziesięć "ziarnami" większych rozmiarów. Najbardziej rozpowszechniona liczba "ziarnek" – 50 albo 100. Różańce mnichów używane do modlitwy w celach czasami zawierają 1000 "ziarnek".

Różańce pomagają liczyć (stąd ich rosyjska nazwa – czotki ) ilość modlitw albo ziemskich pokłonów. Modlący się palcami lewej ręki przebiera "ziarenka" na początku odmawiania nowej modlitwy. Doszedłszy do dużego "ziarna", zwykle zatrzymuje się i odmawia "Ojcze nasz" albo "Bohorodice Diewo radujsia", zatem znów Jezusową modlitwę. Na zakończenie ustalonej liczby przyjęte odmawiać "Dostojno jest’". Z pomocą różańca można czynić i każde inne modlitwy.

W starożytności na Rusi różańce miały inną formę zamkniętej drabinki, składającej się z drewnianych kostek (beleczek), obszytych skórą albo tkaniną. One nazywały się "lestwica (drabina)" albo "lestowka (schodki)" i duchowo symbolizowały drabinę zbawienia, wchodzenia (wstępowania) na niebo. Zamknięcie (w koło) różańców i drabinek oznacza nieustanną, wieczną modlitwę.

Różańce są częścią szat mnichów, świeccy mogą modlić się przy ich pomocy, otrzymawszy błogosławieństwo u spowiednika. Różańce pomagają czynić modlitwę w pracy, w miejscach publicznych – wystarczy włożyć rękę do kieszeni i przebierać "ziarenka".

Mało zrozumiała moda nosić różańce na szyi, owijać dookoła nadgarstków, kręcić na palcu – jest jawnie nie pobożnego pochodzenia. Jak do każdego kultowego przedmiotu (a różańce obowiązkowo wyświęca się), trzeba do niego odnosić się pobożnie i nie demonstrować na pokaz.