Cerkiewne dzwonienie w dzwony bywa dwóch rodzajów: błahowiest' (dobry zwiastun) (nim parafianie zwoływani są na służbę) i dzwonienie właściwe.
Błahowiest' to miarowe uderzenia w jeden wielki dzwon. Dokonuje się on tak: Najpierw wykonuje się trzy rzadkie, powolne przeciągłe uderzenia, a potem następują miarowe uderzenia. Błahowiest', swoją drogą, dzieli się na dwa rodzaje: zwykły, wykonywany największym dzwonem; postny (rzadki), wykonywany najmniejszym dzwonem w siedmicznyje dni (niedziele) Wielkiego Postu.
Właściwym dzwonieniem nazywa się takie dzwonienie, kiedy dzwonią jednocześnie we wszystkie dzwony. Ono dzieli się na następujące rodzaje:
Trezwon jest dzwonieniem we wszystkie dzwony, powtarzającym się trzykrotnie po niedużej przerwie (dzwonienie w trzy przyjęcia). On dźwięczy na Całonocnym Czuwaniu, Liturgii;
Dwuzwon jest dzwonieniem w wszystkie dzwony dwa razy (w dwa przyjęcia). Zdarza się na całonocnym czuwaniu;
Pierezwon jest dzwonieniem po kolei w każdy dzwon (po jednym albo parę uderzeń), począwszy od największego i do najmniejszego, powtarzający się kilkakrotnie. Dokonuje się na liturgii i w szczególnych wypadkach: w Tygodniu Kriestopokłonnym, na wieczornym nabożeństwie Wielkiego Piątku przed wynoszeniem Płaszczanicy, na Utrieni Wielkiej Soboty i w dzień Podwyższenia Krzyża. Pierezwon bywa również podczas sakramentu Święcenia;
Pierebor jest powolnym dzwonieniem w każdy dzwon po kolei, od małego do największego; po uderzeniu w wielki dzwon uderzają we wszystkie jednocześnie i tak powtarzają wielokrotnie. Pierebor inaczej nazywa się pogrzebowym dzwonieniem, on wyraża smutek i boleść po zmarłym. Ale pierebor zawsze kończy się trezwonem jako symbolem chrześcijańskiej radosnej nowiny o zmartwychwstaniu umarłych.
Także istnieje wspołosznyj (nabatnyj) bardzo częsty sposób dzwonienia, który wykonywany bywa podczas trwogi (dzwonienie na alarm).